Według szacunków WHO, czyli Światowej Organizacji Zdrowia, do 2050 roku populacja ludzi w weku 60 lat i więcej potroi się – z 600 milionów do 2 miliardów).

Problem starzejących się społeczeństw obejmuje wszystkie kraje. Ta zmiana demograficzna będzie miała duży wpływ na kształt społeczeństwa także w Polsce. W związku z powyższym ważne jest zachowanie dobrego zdrowia u osób starszych, jeśli mają oni pozostać niezależni i być aktywnymi członkami swoich rodzin.

Starość określana jest jako jesień życia, druga młodość, złoty wiek życia. Jest to czas, który przebiega różnie u różnych ludzi. Niektóre cechy starości to m.in. utrata siły i wytrzymałości fizycznej, pogorszenie pamięci, upośledzenie słuchu, trudności z chodzeniem, siwienie, zmniejszenie wysokości ciała, znaczny spadek zdolności adaptacyjnych człowieka w wymiarze biologicznym, postępujące ograniczenie samodzielności życiowej, stopniowe nasilenie się zależności od otoczenia.

Częściej występują także zaburzenia psychiczne (otępienie), zwłaszcza choroba Alzheimera, depresja i zaburzenia świadomości.
Problemem osób starszych są nie tylko ograniczenia fizyczne, choroba czy niepełnosprawność, ale także życie w ubóstwie, poczucie nieprzydatności, nietolerancji i osamotnienia. Dlatego najważniejsze dla osoby starszej jest wsparcie ze strony najbliższych, opieka i bezpieczeństwo.

Czas starości można podzielić na trzy zasadnicze etapy: wczesna starość (wiek podeszły od 60 do 75 lat); późna starość (wiek starczy od 75 lat do 90 lat); długowieczność (wiek sędziwy od 90 lat i powyżej).

W najbliższej przyszłości będziemy obserwować narastający proces starzenia się naszego społeczeństwa.

Odpowiedzią na powyższe prognozy jest Narodowy Program Zdrowia. Jest to dokument strategiczny dla zdrowia publicznego, a więc stanowi podstawę działań w tym zakresie. Cele NPZ to przede wszystkim: wydłużenie życia Polaków, poprawa jakości ich życia związanej ze zdrowiem oraz ograniczanie społecznych nierówności w zdrowiu.

Efektywna realizacja powyższych celów jest zgodna z koncepcją starzejącego się społeczeństwa i może być zrealizowana jedynie poprzez stały i systematyczny postęp w zakresie profilaktyki diagnozowania i leczenia chorób oraz promocji zdrowego stylu życia.

Edukacja w tym zakresie odgrywa znaczącą rolę. Dziś seniorzy coraz odważniej otwierają się na świat. Mówią o własnych potrzebach, ale też aktywnie włączają się do działań w różnych obszarach. Dziś zmienia się wizerunek seniora, a jednocześnie zanika stereotyp postrzegania człowieka starszego w społeczeństwie jako niedołężnego i niepotrzebnego.

Red. Podlaski Senior / Fot. pixabay.com